ŁYSIENIE PLACKOWATE: NA DŁUŻSZĄ METĘ ZWIĘKSZA SIĘ RYZYKO ZAWAŁU SERCA

Łysienie plackowate: na dłuższą metę zwiększa się ryzyko zawału serca

Łysienie plackowate (AA) jest obecnie klasyfikowane jako zapalna choroba autoimmunologiczna. Utrata włosów bez blizn może być związana z innymi reakcjami autoimmunologicznymi, ale jak to przewlekłe zapalenie wpływa na układ sercowo-naczyniowy? Wiadomo, że inne przewlekłe zapalne reakcje autoimmunologiczne, takie jak łuszczyca, są związane ze zwiększonym ryzykiem incydentów sercowo-naczyniowych.

Dane od ponad 200 000 pacjentów z AA

Koreańscy naukowcy chcieli teraz dokładnie wiedzieć, jakie jest ryzyko ostrego zawału mięśnia sercowego u pacjentów z AA. W tym celu ocenili dane z koreańskiego krajowego towarzystwa ubezpieczeń zdrowotnych.

Przeanalizowali dane 228 886 pacjentów z AA w wieku 30–89 lat i porównali je z danymi 4577720 osób z grupy kontrolnej pod względem wieku i płci w retrospektywnym badaniu kohortowym.

W pierwszych latach AA: niskie ryzyko AMI

Stwierdzili, że na początku przebiegu AA ryzyko ostrego zawału mięśnia sercowego (AMI) w pierwszych latach po rozpoznaniu było raczej niskie w porównaniu z grupą kontrolną: w 2-4 latach po rozpoznaniu współczynnik zachorowalności współczynnik wyniósł 0,52 (95% przedział ufności: 0,42-0,65).

Ale ryzyko AMI rośnie wraz z czasem trwania choroby: po 8–10 latach współczynnik zapadalności wyniósł 2,06 (95% CI: 1,71–2,45); to znaczy, u pacjentów z AA prawdopodobieństwo wystąpienia AMI jest około dwa razy większe niż w grupie kontrolnej.

Nawet po korekcie: Ryzyko zawału mięśnia sercowego wzrasta wraz z czasem trwania choroby

Po skorygowaniu o typowe czynniki ryzyka sercowo-naczyniowego (np. BMI, ciśnienie krwi, cholesterol, palenie), wzór się utrzymywał:

Ryzyko AMI (95% CI) było niższe dla AA 0–2 lata po rozpoznaniu niż bez: Skorygowany współczynnik ryzyka (aHR): 0,17 (95% CI: 0,12–0,25). Jednak z biegiem czasu ryzyko AMI u pacjentów z AA wzrosło w porównaniu z grupą kontrolną:

2-4 lata (aHR: 0,35; 95% CI: 0,27-0,46),

4-6 lat (aHR: 0,70; 95% CI: 0,57-0,87)

6-8 lat (aHR: 0,85; 95% CI: 0,69-1,06).

Po ośmiu latach wzrasta ryzyko zawału serca

Po 8-10 latach choroby utracono korzyści płynące z AA. Od tego momentu ich ryzyko zawału serca było wyższe niż w grupie kontrolnej: aHR 1,37 (95% CI: 1,11–1,70). Ryzyko wystąpienia zawału serca wzrastało wraz z postępem AA. Po 10–12 latach aHR wyniósł 4,51 (95% CI: 3,65–5,58), co stanowi ponad czterokrotnie większe ryzyko zawału serca w porównaniu z osobami bez AA.