Grupy Leków

Leki moczopędne oszczędzające potas

podanie

Leki moczopędne oszczędzające potas korygują hipokaliemię, która może wynikać z leczenia diuretykami pętlowymi i tiazydami. Rozróżnia się antagonistów aldosteronu i cykliczne pochodne amidyny. Podczas gdy cykliczne pochodne amidyny są zwykle stosowane w połączeniu z diuretykami pętlowymi i tiazydami, antagoniści aldosteronu, tacy jak spironolakton, kanrenon lub eplerenon, mają również inne wskazania. Na przykład spironlakton jest stosowany w leczeniu pierwotnego i wtórnego aldosteronizmu oraz w leczeniu obrzęków w przewlekłej niewydolności serca, marskości wątroby i zespole nerczycowym, gdy inne diuretyki nie są wystarczająco skuteczne.

efekt

Leki moczopędne oszczędzające potas prowadzą do zahamowania wydalania potasu, podczas gdy ich działanie natriuretyczne jest bardzo słabe.

Cykliczne pochodne amidyny (cykloamidyny)

Triamteren i amiloryd to cykliczne amidyny. Blokują kanały sodowe w późnym dystalnym kanaliku oraz w przewodzie zbiorczym. Po podaniu doustnym triamteren i amiloryd są szybko iw dużym procentach wchłaniane z przewodu pokarmowego. Jego działanie moczopędne występuje po ok. 1 godzinie i osiąga maksimum po 3-4 godzinach.

Antagoniści aldosteronu

Antagoniści aldosteronu blokują wiązanie aldosteronu z jego receptorem cytoplazmatycznym w późnym dystalnym kanaliku i przewodzie zbiorczym. W ten sposób aldosteron nie może przenikać do jądra komórkowego razem z receptorem. Nie zachodzi synteza białek indukowanych przez aldosteron, czyli kanałów sodowych i Na + K + -ATPazy. Rezultatem jest zmniejszone wchłanianie sodu i jednocześnie zmniejszone wydalanie potasu